یکی از فیلم هایی که در روزهای اخیر به دلیل بیرون ماندن از بخش مسابقه حاشیه هایی از جانب سازندگانش ایجاد شد «کاناپه» کیانوش عیاری بود. فیلمی که محمد حیدری دبیر سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در خصوص آن می گوید:« فیلم آقای عیاری بیشتر بدلیل محتوا و موضوع فیلم مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به اینکه تصمیم جشنواره باید قاطع و سریع باشد، به دلیل شرایط خاص این فیلم، تصمیم گیری درباره آن نیاز به ورود مراتب بالاتری داشت و ما به آن‌ها موکول کردیم.»
در خبر ها آمده است که عیاری در این فیلم به دلیل استفاده کاراکتر ها از کلاه گیس سکانس های داخلی آن ها را بدون پوشش به تصویر کشیده است. اتفاقی که باعث شده حتی عماد افروغ در خصوص این فیلم بگوید: «حل مشکل این فیلم نیاز به حکم حکومتی دارد.»
کیانوش عیاری که فیلم قبلی او «خانه پدری» به دلیل توهین به خانواده مذهبی-سنتی ایرانی و ارائه تصویری سیاه از جامعه سنتی توقیف شده در فیلم «کاناپه» نیز دست به حرکتی جنجال برانگیز زده. او علیرغم سال ها فیلمسازی و اطلاع از ضوابط مختلف و قوانین با ضبط بخش هایی از فیلم درحالی که زنان به بهانه استفاده از کلاه گیس بدون پوشش بوده اند زمینه فتح بابی جدید را در سینمای ایران به وجود آورده است.
همچنین در ادامه این ماجرا پرویز شهبازی که فیلم «مالاریا» را در نوبت اکران دارد در این خصوص گفت: «شاید این فرصتی باشد تا راه حلی برای روسری های غیرضروری در فیلم های ایرانی پیدا شود.»
این ها در حالی است کیانوش عیاری در سریال روزگار قریب با همین ضوابط و حتی بیشتر آن در تلویزیون توانست روایتی از یکی از شخصیت های اثرگذار تاریخ معاصر ارائه دهد که اتفاقاً مورد اقبال عمومی مخاطبان سیما نیز قرار گرفت.
از طرفی پرویز شهبازی هم در فیلم دربند توانست بدون افتادن در این چنین حاشیه هایی ضمن نمایش و پرداخت مناسب مشکلات یک دختر شهرستانی که برای تحصیل به تهران آمده را به تصویر بکشد. حال آنکه همین فیلمساز سال گذشته در فیلم مالاریا به رغم داشتن برخی میزانسن های عجیب در خصوص استفاده از حجاب در فضا های خصوصی اما آنگونه که باید نتوانسته بود قصه و درامی جذاب را ارائه کند.
این ها نشان می دهد که فیلم خوب ساختن بیش از آنکه به این مسائل ارتباط داشته باشد به هنرمندی و توان کارگردانی ارتباط دارد. چه این که وقتی فیلمسازها خود را در گیر حواشی این چنینی کرده اند معمولاً آثارشان نیز به لحاظ کیفیت ضعیف شده است.
در همین حال یکی از منتقدان سرشناس نیز در این باره با اشاره به اینکه پوشش زنان بازیگر در خانه و نماهای داخلی ظاهراً منطقی ندارد گفت: این امر یک قرارداد پذیرفته شده میان مخاطب و فیلمساز به حساب می آید که هرگز به فیلم آسیب نمی زند.
مراجعه به سرنوشت بازیگر زن مشهوری که با وجود پر کار بودن در سینمای ایران به آمریکا مهاجرت کرد یا فیلمسازی که کاسبی مناسبی در ایران داشت و به ترکیه رفت و سایر بازیگران که به زعم خودشان برای پیشرفت تن به رفتن از وطن دادند بی حجابی را انتخاب کردند نگاه کنیم خواهیم یافت که پشت این حاشیه سازی ها و بازی ها چیزی جز هدر شدن استعداد نیست. بسیاری از کارگردانان و بازیگران موفق این روزهای سینمای ایران در همین شرایط و با همین ضوابط فیلم های خوب و جذاب می سازند.
در این میان نکته تحسین برانگیز اقدام جشنواره فیلم فجر برای مقابله با رفتار های ساختارشکنانه است. اینکه نام ها هر چقدر هم به ظاهر بزرگ و مشهور باشند اما قوانین و اعتقادات مردم از آن ها بزرگ تر هستند و مسئولین فعلی جشنواره این مسئله را به خوبی درک کرده و آگاهانه این مسئله را تدبیر کردند.
* رجانیوز
نظرات